بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر میزان نشاط در استان خوزستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیارگروه جامعه‌شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز

2 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی دانشگاه یاسوج و کارمند نهاد کتاب‌خانه‌های عمومی خوزستان

3 کارشناس ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

نشاط و شادمانی، پدیده­ای اجتماعی است که نظریه­پردازان مختلف با دیدگاه­های متفاوتی به آن نگریسته­اند.  پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان نشاط و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن انجام گرفته است.  جامعه­ی آماری این پژوهش شامل شهروندان استان خوزستان در تابستان 1390 است که 15 تا 65 سال سن دارند.  با توجه به تنوع جامعه­ی آماری و گستردگی استان، نمونه­گیری به صورت چند مرحله­ای انجام شد و بر این اساس حجم نمونه 987 نفر انتخاب گردید.  برای سنجش میزان نشاط از پرسشنامه­ی جامع آکسفورد پس از انجام آزمون پایایی استفاده گردید.  نتایج حاکی از آن است که میزان نشاط در بین 9/1 درصد از پاسخگویان در حد کم و در مقابل 5/19 درصد از میزان نشاط بالایی برخوردارند؛ همچنین 6/78 درصد از پاسخگویان نیز دارای میزان نشاط متوسط هستند.  بنابراین به طور کلی  می­توان گفت که پاسخگویان از میزان نشاط متوسط رو به بالایی برخوردار هستند.  نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری نیز نشان می­دهد که احساس آنومی، احساس امنیت، اعتماد اجتماعی، دینداری، احساس محرومیت و سن تأثیر معنی­داری بر میزان نشاط اجتماعی داشته­اند، به نحوی که این 6 متغیر با توجه به ضرایب β به ترتیب بیشترین تأثیر را بر متغیر وابسته داشته­اند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Study of Influential Social Factors on Happiness in Khuzestan Province

نویسندگان [English]

  • karim rezadoust 1
  • abdollah fazeli 2
  • fatemeh moghtadaei 3
1
2
3
چکیده [English]

Happiness is a social phenomenon that has been studied from different standpoints by social theorists. This research seek to identification of Influential Factors in Social Happiness. for this, some sociological theories such as Durkhiems theory of Anomie, Ingleharts theory of Human Development, Gurrs theory of relative deprivation, Tov & Dieners theory of social trust, Simmels theory of individualism and Giddenss theory of Modernity has been applied. The instrument is Oxford Scale for measuring happiness that has been used after reliability test. The study population included people ageing between 15 and 65 resident in Khuzestan Province. And the sample size consist of 987 individuals that randomly selected by Cluster Sampling Method. The results indicate that Social Happiness is low among 1.9 percent of individuals. 19.5 percent enjoy high level of Happiness. And 78.6 percent have average amount of Happiness. Pearson’s correlation coefficient results show that significant relationship between interpersonal trust, religiousity and societal security whit Happiness is positive. While, relationship between relative deprivation and, anomie whit Happiness is negative. individualism and self-expression values hadn’t any significant relationship whit Happiness.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Social Happiness
  • interpersonal trust
  • Religiousity and Societal Security