امروزه مسائل زیستمحیطی از جمله حفظ محیط زیست عمیقاً مفهوم اجتماعی و فرهنگی دارند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، مطالعهی رابطهی عوامل اجتماعی ـ فرهنگی با رفتارهای زیستمحیطی در بین شهروندان شهر خرمآباد است. چارچوب نظری پژوهش نظریهی سرمایهی فرهنگی بوردیو میباشد. این مطالعه از نوع پیمایشی است که بر روی 384 نفر از شهروندان 19 تا 69 سالهی شهر خرمآباد در سال 95 که با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدهاند، صورت گرفته است. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه ی محقق ساخته و پرسشنامهی استاندارد شده سبک زندگی بوده که پایایی و روایی مناسب داشته است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بین متغیرهای سن، درآمد، آگاهی زیستمحیطی، سبک زندگی، استفاده از شبکههای اجتماعی، سرمایهی فرهنگی و قانونگرایی با رفتارهای زیستمحیطی مسئولانه رابطهی معناداری وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون بیانگر آن است که از بین ابعاد پنجگانهی سبک زندگی بعد سلامت محیطی و بعد سلامت اجتماعی و از بین ابعاد سهگانهی قانونگرایی بعد شناختی قانونگرایی در مجموع توانستهاند 7/45 درصد از تغییرات رفتارهای زیستمحیطی مسئولانه را تبیین کنند.